Uzuuuuuuuuun bir aradan sonra bloga girdim nihayet.
Ah sevgili blogum ah! Seni ihmal ettim diye ne kadar sitem etsen az. Ama seni ara ara yine ihmal edeceğimi buradan pişkin pişkin söyleyebilirim.
Çocukluk arkadaşım ikinci çocuğuna hamile. Birincisi dünyaya geldiğinde ona bir şey öreceğim mutlaka diye söz vermiştim. Beyefendi 3 yaşına geldi ve ben ancak ikinci bebek müjdesini aldığımda anca bir şeyler örme teşebbüsüne giriştim. Ama yoldakinin hediyesi daha önce bitti. Aslında bir şeyler örmeye bu misafir vesile oldu yine. Yoksa bendeki bu erteleyici zihniyet başka türlü tetiklenemezdi.
İnternette bir bebek battaniyesi gördüm. Ben bunu yaparım dedim kendi kendime. Fotoyu aldığım adresi ya da sahibini hatırlamıyorum. Ola ki kazara bakıpta emek çaldığımı düşünmesin kimse. Zira üzerinde ne ben yaptım ne de ben buldum diye bir hak iddia etmiyorum. Eserin orijinali şu şekilde efendim:
Renklerini de beğendiğim için kendimden pek bir şey katmaya çalışmadım açıkçası. Benzer renklerden kendi çapımda ben de şunu yapabildim:
Battaniye bitince nihayet yakışıklı yeğenime sıra geldi. Daha önce hiç tunus işi denemem olmamasına rağmen yine internette gördüğüm modellerden cesaret alarak bir hırka yapmaya kalkıştım. Tutturdum yakadan başlayarak yapacağım diye. Başlangıç hali şu şekilde idi:
Annemin de ördüğü yelek ile ortaya şu şekilde gönderilmeyi beklenen bir çalışma çıktı ortaya :
Arkadaşımla farklı şehirlerde oturuyoruz. Oğlunu daha göremedim maalesef :( Görmediğim bir çocuğun beden ölçülerini almak biraz zor oldu tabi ki. LCW'ye gidip 3-4 yaş erkek kazaklarının karış hesabıyla ölçüsünü alırken görülmeye değer komik bir tablo çizdiğimi kabul etmeliyim.
Gönderilmeyi bekleyen bir kargom oldu bu şekilde elimde. Annemin örüp bitirdiği yelek ve patikle beraber gönderilecekler inşaAllah.
Bu arada bazı planlarım daha var. Onların hazırlıkları da devam ediyor bu süre içinde. Vakti gelince müspet bir sonuç alırsam sizlerle de iyi haberleri paylaşırım umarım.
Şimdilik bu kadar Huston. Bir sonraki uçuşta görüşmek üzere.
